Half Eagle

Half Eagle – nazwa amerykańskich złotych monet obiegowych o nominale pięciu dolarów amerykańskich bitych przez U.S. Mint w latach 1795–1929. Monety o tym nominale zostały ustanowione na mocy uchwalonej 2 kwietnia 1792 roku przez Kongres ustawy Coinage Act of 1792. W 1929 roku zaprzestano emisji monet o nominale pięciu dolarów ze względu na Wielki Kryzys, który doprowadził do problemów gospodarczych i monetarnych Stanów Zjednoczonych. Zapotrzebowanie na monety Half Eagle zaczęło spadać i Departament Skarbu prawie wszystkie monety wyemitowane w tym roku skierował do rezerw państwowych. W 1933 roku zakazano posiadania złotych monet oraz złota jako kruszcu w całych Stanach Zjednoczonych, co sprawiło, że złote monety przestały być prawnym środkiem płatniczym.

Na podstawie Coinage Act of 1792 monety Half Eagle miały masę 8,7478 g (135 granów) i wykonane były ze złota próby 916. W 1834 roku Kongres uchwalił ustawę Coinage Act of 1834, która zredukowała wagę monet do 8,3590 g (129 granów) i próbę złota do 899. Ustawa Coinage Act of 1873 zwiększyła próbę złota do 900.

W latach 1795–1929 wybito pięć typów monet Half Eagle: Draped Bust^[a] (1795–1807) projektu Roberta Scota, Capped Bust^[b] (1807–1834) projektu Johna Reicha, Classic Head (1834–1838) projektu Williama Kneassa(inne języki), Liberty Head^[c] (1839–1908) projektu Christiana Gobrechta(inne języki), Indian Head (1908–1929) projektu Beli Lyon Pratta(inne języki).